Sinds kort heb ik een wildcamera. Ik ben heel benieuwd wat er zoal om het huis loopt.
1x een fazant, 1x een haas en heel veel reeën. ( en veel molshopen.)
De laatste keer alleen overdag. Ik heb de mooiste er uit gezocht. Kijk en geniet.
Hier schrikken ze ergens van, dus wegwezen.
Nu ga ik de camera weer op een andere plek hangen, dus weer spannend.
Wordt vervolgd.
De wilgen zijn weer geknot en gesnoeid.
Het plaatselijke hoveniersbedrijf.
Eerste de oudere wilgen bij de boomgaard die geknot moesten worden.
Daarna bij de boerderij.
oeps, dat ging net goed!
Daarna het snoeien bij de weg. Daar heb ik een hele rij wilgen staan die te hoog werden
en nu gesnoeid moeten worden omdat ik er een soort hoge haag van wil hebben.
Zo zag het er eerst uit.
En nu zo. Bijna een kunstobject. Deze rij gaat weer richting de boerderij.
Even lekker in de zon je boterham eten.
En waar laat je al dat snoeihout? Ik had bedacht om aan beide kanten van het hek
een takkenril te maken. Van de grootste takken worden staanders gemaakt, zodat
het snoeihout er tussen kan. Nu kunnen de staanders weer uitlopen en wordt het
denk ik wel een mooi gezicht.
Zo, de eerste takken liggen er in. Nu de rest nog.
Ja, en daar zit je dan met een verwilderde poes en er komt winter. Hij slaapt altijd onder de overkapping in een doosje met dekentje maar met de sneeuw en vorst die was voorspeld wilde ik toch proberen om hem in de schuur te krijgen. Nou, het is gelukt maar het ging niet van harte. Toen ik hem in de schuur had, vloog hij als een wilde rond en wou er weer uit. Ik ben maar in huis gegaan en hem met rust gelaten. Later heb ik zijn doosje in de schuur gezet en eten gegeven, maar daar had hij geen boodschap aan. Hij was zo bang. Toen ik de volgende dag in de schuur kwam wist ik niet wat ik zag. Hij was druk bezig geweest om onder de deur naar buiten te komen.
Hij is enorm aan het krabben geweest. Een specht is er niets bij.
Toen heb ik de deuren van binnen gebarricadeerd met allerlei spullen zodat hij er niet meer bij kon.
Hij werd wel wat rustiger maar zodra hij me hoorde vloog hij naar de deel en kroop achter een houtstapel weg. Aangezien mijn auto op de deel staat en ik toch wat boodschappen moest halen heb ik hem er met een beetje druk weg gejaagd, zodat hij in de andere schuur kwam en toen kon ik dat afsluiten. Hij kon niet meer op de deel komen en ik was vrij om de auto er uit te zetten.
Een dag later zag ik dat hij eindelijk de zolder had ontdekt. Gelukkig, want hij heeft daar heel veel ruimte.
Het vertrouwen kwam steeds meer terug en hij vond de zolder toch wel leuk, denk ik, want ik hoor hem soms rennen over de zolder.
Toen viel de dooi in en ik had toch besloten om het kattenluikje weer open te zetten zodat hij er weer uit kon. Heel benieuwd wat er ging gebeuren.
Hij ging onmiddellijk naar buiten. Er lag nog veel sneeuw en hij ploeterde wat door de sneeuw maar
ging snel weer naar binnen. Misschien kwam toen het besef dat ik toch het beste met hem voor heb.
Sinds die tijd gaat het perfect. Ik geef hem op zolder zijn eten en dan kan ik hem zelfs al even aaien.
Hij loopt overdag wel wat buiten maar gaat ook wel vrij veel weer naar de zolder. Dat is nu zijn terrein en ik heb het idee dat hij zich er heel veilig voelt.
`avonds doe ik het luikje dicht en `morgens weer open. Hij vind het helemaal goed.
En als ik buiten ben en het zonnetje schijnt zo lekker, is hij ook in de buurt.
Ik probeer nu of ik hem dan ook kan aaien maar dat is nog teveel gevraagd. Ja, het temmen gaat niet vanzelf. Het komt vast nog wel goed.
En dan even op afstand lekker rollebollen.
En nog even genieten van de zon.
Lekker soezen.
